…Είμαι αθλητής, δρομέας. Μόλις πέρσι αποφάσισα να λάβω μέρος για πρώτη φορά στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Η συγκίνηση μεγάλη.

Το κίνητρο να τερματίσω στο Μαραθώνιο μεγαλύτερο. Θα έτρεχα για το γιο μου, ήθελα να έχει δώρο από τον πατέρα του ένα εφόδιο ζωής.

Ήθελα να θυμάται ότι η δύναμη σε ό,τι κάνουμε βρίσκεται μέσα μας.

Θυμάμαι τη στιγμή που προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο και η πρώτη εικόνα που είχα από Ελλάδα ήταν τα πρόσωπα που είδα στο γραφείο πληροφοριών της διοργάνωσης στο Αεροδρόμιο.

ΟΥΑΟΥ! Έτσι είναι όλοι οι Έλληνες;  ʼνθρωποι με μάτια γεμάτα καλοσύνη. Μας καλωσόρισαν τόσο ζεστά στην πρώτη επίσκεψή μας στην Αθήνα. Θα είναι η ελληνική φιλοξενία σκέφτηκα! Μου είπαν ότι είναι εθελοντές.  Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει τόση ευγένεια σε έναν άνθρωπο ο οποίος επιλέγει να προσφέρει, ανιδιοτελώς, τη βοήθειά του σε άλλους ανθρώπους.  Ο πεντάχρονος γιος μου αναθάρρησε «ωραία θα περάσουμε εδώ μπαμπά!»

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες που αφορούν την υπερπροσπάθεια που καταβάλλει ένας δρομέας για το Μαραθώνιο, ή το εσωτερικό κίνητρο που τον παρακινεί να διασχίσει μια τόσο μεγάλη διαδρομή, ή ακόμα και για το άγχος της εσωτερικής ικανοποίησης, της επιτυχίας ή της αποτυχίας.. αυτά είναι πράγματα που πιστεύω ότι τα κατανοούν όλοι.

Αυτό που θέλω να πω και επιθυμώ να διαδοθεί, είναι οι σκέψεις μου για τους ανθρώπους της διοργάνωσης, τους εθελοντές του Μαραθωνίου και ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ευχαριστώ που δε με αφήσατε με απορίες καμία στιγμή του γεγονότος…. Μετατρέψατε την απόγνωση του ξένου “που ρωτάει για τα πάντα” σε μία όαση εξυπηρέτησης και χαμόγελου!

Κάποιος με πήρε και με πήγε εκεί που ρωτούσα «πως θα πάω»… δεν τον ξέρω, αλλά τον ευχαριστώ από την καρδιά μου….

Ευχαριστώ που μου προσφέρατε το νερό όταν έτρεχα….. Εντυπωσιάσθηκα όταν είδα κάποιον από εσάς να τρέχει πίσω από κάποιο άλλο δρομέα που δεν κατάφερε να πάρει το μπουκάλι που του έδωσαν στο σταθμό….

Ευχαριστώ για το χειροκρότημα σας την ώρα που νόμιζα ότι θέλω να τα παρατήσω….. Εσείς αφήσατε την οικογένειά σας Κυριακάτικα για μένα… εγώ λοιπόν θα φτάσω στο τέρμα…

Ευχαριστώ για το σφουγγάρι που μου προσφέρατε για να δροσιστώ….

Ευχαριστώ που όταν έφτασα στο τέρμα με σκεπάσατε με το ισοθερμικό για να μην κρυώνω… και φωτογραφία μαζί μου!!.... wow!!... είμαι διάσημος!!!

Ευχαριστώ που συμμεριστήκατε τον αγώνα μου και την κούραση μου…

Ευχαριστώ που κάθε φορά που ρωτούσα ή ήθελα κάτι με αντιμετωπίζατε σαν VIP, σαν το μοναδικό άνθρωπο γύρω σας εκείνη την ώρα…. ιδίως μετά τον αγώνα, αυτό ήταν «θεϊκή» βοήθεια!!.....

Ευχαριστώ για την ευγένεια που μου δείξατε και την αγάπη που μου δώσατε…

Μα πιο πολύ ευχαριστώ που με βοηθήσατε να προσφέρω στο παιδί μου ένα καταπληκτικό ταξίδι και να του δείξω τι σημαίνει ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια για έναν όμορφο σκοπό.

Ευχαριστώ Ελλάδα!! Δεν σε λυγίζει τίποτα!!

Ευχαριστώ τους εθελοντές του Μαραθωνίου μέσα από την καρδιά μου!